Η κατά Lob-Pichard ομηρική Οδύσσεια

(συμπλήρωμα στο πρώτο μέρος)

…ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Την  “Οδύσσεια”, στην περίφημη διασκευή από τους Ζακ Λομπ και Ζορζ Πισάρ του ομηρικού έπους την γνώρισε και το ελληνικό κοινό και μάλιστα σε πολύ κοντινό χρονικό διάστημα από την έκδοση του πρώτου τόμου  της εικονογραφημένης νουβέλας στα γαλλικά, που είχε κυκλοφορήσει το 1974.

Ένα χρόνο αργότερα, η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, που μετρούσε μόλις ένα μήνα ζωής, δημιουργεί σελίδα ψυχαγωγίας σε καθημερινή βάση και ένα από τα πρώτα κόμικς που ενέταξε στην ύλη της ήταν η  "Οδύσσεια". Κάθε μέρα υπήρχε και μια ολόκληρη σελίδα από το άλμπουμ.

Η πρώτη συνέχεια δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Δευτέρας 25 Αυγούστου 1975 και από τις πρώτες κιόλας δημοσιεύσεις απέκτησε φανατικούς αναγνώστες.



Οφειλόταν άραγε στην ψυχεδελική εικονογράφηση -εικαστική μόδα στην Τέχνη στη δεκαετία 1965-75- ή στην πρωτότυπη εκδοχή της διασκευής, όπου οι θεοί ζουν και κινούνται σε ένα φουτουριστικό διαστημικό περιβάλλον, όπου ο Όμηρος βρίσκεται επί σκηνής ως δευτεραγωνιστής στο πλάι του Οδυσσέα καταγράφοντας σε... μαγνητόφωνο τα δρώμενα, όπου έντονα σεξουαλικές γυναικείες φιγούρες θνητών και θεαινών κυκλοφορούν από καρέ σε καρέ με απροκάλυπτες ερωτικές διαθέσεις και χωρίς κάποιο πρόβλημα σεμνοτυφίας τις εκπληρώνουν σε αχαλίνωτης φαντασίας ερωτικές σκηνές. Σκηνές, που ωστόσο δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν, αφού προηγουμένως είχαν αποτυπωθεί το ίδιο λεπτομερώς και σε παραστάσεις αρχαίων αγγείων κλπ… Κάτι από όλα αυτά ή και όλα μαζί συνετέλεσαν, ώστε το κόμικ αυτό να θεωρηθεί πρωτοποριακό, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις ακαδημαϊκές ενστάσεις για την παράλειψη επεισοδίων του έπους ή για την παρουσίαση άλλων κάπως διαφορετικά από ότι στο έπος.

Κόμικς δημοσίευαν οι ελληνικές εφημερίδες από αρκετές δεκαετίας πριν και μάλιστα κάποια από αυτά προέρχονταν από εικονογράφους που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο κόμικ. Στο στυλ, όμως που ο Πισάρ διασκεύασε εικονογραφικά την Οδύσσεια δεν είχε υπάρξει προηγούμενο, τουλάχιστο στο όσο έχει να κάνει με ένα κόμικ, που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ανήκει στη σχολή underground. Σίγουρα ήταν μια έκπληξη. Ευχάριστη για τους περισσότερους, βέβηλη προσέγγιση για κάποιους άλλους. Το ελληνικό κοινό, που δεν είχε βρει ακόμα σταθερά τα πατήματά του -μόλις ένα χρόνο μετρούσε η Μεταπολίτευση από τη σεμνότυφη Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών και την ηθική του μαρκαδόρου στα επίμαχα σημεία των τυπωμένων γυναικείων σωμάτων-.

Με αυτά τα δεδομένα η Αθηνά λόγου χάρη, ολόκληρη θεά της Σοφίας μισογυμνόστηθη και με χαμηλοκάβαλo κολάν, μάλλον θα ξάφνιασε ακόμα και τους μη συντηρητικούς. Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε και το γεγονός ότι το ενήλικο κόμικ στην Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν είχε προμηθευτεί ακόμα ούτε καν τα... σπάργανά του... Για τέτοια εποχή μιλάμε!

Και όμως, η νεαρή "Ελευθεροτυπία", που  δεν είχε καλά-καλά συστηθεί στο ζητούμενο κοινό της με το "χαίρω πολύ" το σόκαρε με ένα κόμικ κλασικής μεν καταγωγής, αλλά που το δίχως άλλο ανήκει στα λεγόμενα "σοφτ ερωτογραφήματα"..

Σε μέλλοντα χρόνο θα επιχειρήσουμε από εδώ να ανεβάσουμε ολόκληρη την "Οδύσσεια" των Λομπ-Πισάρ από την παρουσία της στις σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αν μη τι άλλο για να είναι το κείμενο προσβάσιμο σε περισσότερους από όσους γνωρίζουν να το διαβάσουν στο πρωτότυπό του (το γαλλικό, εννοείται, γιατί στο ομηρικό πρωτότυπό του, ας μη το συζητήσουμε καλύτερα. Δεν μας συμφέρει ως Έλληνες).

Για ην ώρα προσφέρεται ένα μικρό δείγμα του από τις πρώτες σελίδες του πρώτου τόμου και ας θεωρηθεί ως συμπλήρωμα στην παρουσίαση του πρωτοτύπου κόμικ-άλμπουμ της προηγούμενης ανάρτησης εδώ στο “Classics in Comics”.